مسیرهای ممکن برای تجاری سازی

  1. فروش پتنت
  2. لیسانس دهی
  3. تاسیس شرکت های دانشگاهی (انشعابی یا تازه تأسیس)
  4. فروش مستقیم محصولات فناوری
  5. استفاده از آژانس های انتقال فناوری

پارامترهای مؤثر در انتخاب روش

  1. سرمایه گذاری مالی لازم هر روش
  2. پتانسیل برگشت سرمایه هر روش
  3. طبیعت خود فناوری، محصول یا فرآیند
  4. بازار هدف و بهترین روش دستیابی به آن

لیسانس دهی (Licensing)

  • لیسانس یک مجوز قانونی است که به یک فرد یا شرکت اجازه استفاده از دارایی فکری فرد یا شرکت دیگر را در قبال پرداخت بهای آن می دهد. برخلاف فروش یا واگذاری مستقیم، واگذار کننده لیسانس همچنان حقوق مالکیت دارایی فکری را برای خود نگاه می دارد.
  • مزیت اصلی لیسانس دهی این است که مسئولیت ساخت، فروش، توزیع و حتی توسعه بیشتر فناوری، محصول یا فرآیند به دریافت کننده لیسانس انتقال داده می شود. از اینرو، باعث کاهش سرمایه گذاری لازم در فرآیند تجاری سازی می گردد.
  • لیسانس دهی در مواردی که منابع مالی برای توسعه محصول و بازاریابی در دسترس نبوده یا بسیار محدود باشد، بهترین انتخاب خواهد بود.
  1. نکات کلیدی در مذاکرات و تنظیم توافقنامه های لیسانس دهی بدین شرح اند:
  • التزام دریافت کننده لیسانس در مورد ارایه برنامه های تفکیکی خود برای استفاده تجاری از موضوع
  • ارایه تعریف روشنی از دارایی فکری موضوع توافق نامه لیسانس
  • تعیین مدت زمان توافقنامه (در مورد ثبت اختراع همان عمر ثبت اختراع می باشد)
  • مقادیر، نحوه و شرایط پرداخت ها
  • انحصاری بودن و محدودیت جغرافیایی استفاده از لیسانس
  • گارانتی فناوری
  • حقوق دارنده لیسانس در رابطه با هرگونه ارتقای احتمالی دارایی فکری توسط دریافت کننده لیسانس

رویالتی (Royalty)

رویالتی درصدی از درآمد حاصل از فروش محصولات بوجود آمده یا توسعه حاصل از به کارگیری ایده، اختراع یا خلاقیت بوده که به ایجاد کننده آن پرداخت می گردد. نرخ رویالتی به عوامل زیر بستگی دارد:

  • توسعه محصول در موقع لیسانس دهی
  • نوع محصول
  • صنعت هدف
  • قیمت فروش پیش بینی شده برای محصول
  • بلوغ بازار
  • حوزه جغرافیایی لیسانس
  • زمان اعتبار و نوع انحصار لیسانس